Another day at the office

Het is half 7 en de wekker gaat. Snel opstaan en ontbijten (gemaakt door mevr. Burger). Superlekkere havermoutpap, waar we maar geen genoeg van kunnen krijgen... Om half 8 zitten we klaar in het ziekenhuis voor de morning prayer. Zoals altijd beginnen we met een lied. We hebben een aantal favorieten die ze mooi meerstemmig kunnen zingen. Daarna is er steeds iemand van een andere afdeling aan de beurt om een stukje uit de bijbel te lezen en daar wat over te vertellen. De een doet dat enthousiaster dan de ander. Daarna gaat meestal de directeur wat zeggen wat hij heeft bedacht en gaat iedereen met hem in discussie erover. Hierna is het altijd spannend of er wel of geen ochtendoverdracht is. We blijven meestal even om ons heen kijkend zitten en dan begint het vanzelf of komt er iemand naar ons toe om te vertellen dat we weg kunnen.
Als we geluk hebben, hebben we nog tijd voor ons koffiemomentje thuis. We blijven wel echte Nederlanders die koffie nodig hebben om op gang te komen.
Rond 9 uur/half 10 begint de visite op de afdeling. Ik werk nog steeds op de vrouwenafdeling en Nathalie werkt op de mannenafdeling. Officieel loopt er ook een arts mee, maar zeker bij mij kan hij nog wel eens wat later komen of tussendoor weggaan. Afhankelijk van de verpleegkundige kan ik goed vragen stellen (als zij vertaalt) of nauwelijks vragen stellen (als ze dat niet doet). Zeker deze week na oud en nieuw zijn veel uitslagen niet binnen en worden de patiënten zowel voor malaria als voor iets bacterieels (wat weet degene die het voorschrijft ook niet) behandeld.
We lopen langs alle patiënten, waarbij ik vaak de antibiotica wil stoppen en de arts juist extra antibiotica wil voorschrijven. Wil ik iets anders extra toevoegen, vindt hij dat dan weer niet nodig. Gelukkig is hij inmiddels wel zover dat hij alles wat iets meer is dan alleen malaria, aan mij overlaadt (helaas mag ik ook alle ontslagbrieven schrijven). En ongeacht wat voor zieke patiënten er liggen, rond thee tijd is hij weg.
Na de visite wordt ik opgejaagd door de verpleging om snel alle ontslagbrieven te schrijven. Die brief moet klaar zijn voordat de patiënten naar huis mogen.
Meestal proberen we daarna naar huis te gaan om te lunchen.
Daarna nog terug naar de afdeling om de nieuwe patiënten te beoordelen en uitslagen te verwerken. Vaak heeft de verpleging weer van alles bedacht wat er moet gebeuren. Uitzieken kennen ze hier niet, dus voor elk kuchje en pijntje moeten er medicijnen worden voorgeschreven.
Meestal zijn we rond half vier/vier uur klaar. Inmiddels zijn we aan ons verslag begonnen. Zijn we allebei erg blij mee...
De volgende dag begint weer met een morning prayer en morning report. Vandaag zijn er eindelijk operaties waar ik bij kan kijken. Er wordt gelijk gevraagd of ik die operaties ook kan doen. Als ik nee zeg, is hun reactie: 'o, dan kijk je vandaag en kan je het de volgende keer zelf'. Iet wat andere manier dan in Nederland. De eerste operatie was een liesbreukoperatie. Die wordt hier veel uitgevoerd. Daarna was er een keizersnede. Toen het kind uit de buik kwam, zag het helemaal grauw en onder de meconium. Ze hebben wel geprobeerd om het kind te redden, maar zonder zuurstofmachine kom je niet ver. Apparatuur wordt van te voren niet gecheckt, dus ze kwamen er ter plekke achter dat hij het niet deed. Helemaal bizar was het dat ze er na drie kwartier achter kwamen dat de zuurstofmachine het wel deed, maar het stekkerblok waar de machine op was aangesloten niet... Het kind heeft het niet gered. Ik vond het behoorlijk heftig om daar bij te zijn. Zeker als je bedenkt dat het in Nederland volledig anders was gegaan en de kansen in ieder geval een stuk hoger hadden gelegen. Hierna is het tijd voor een special round, we gaan alleen naar de patiënten waarvan de verpleging dat nodig vindt. Wat inhoudt dat je veel langer bezig bent dan normaal, omdat de andere patiënten ook vragen hebben.
De volgende dag zijn Nathalie en ik op outreach gegaan. We zijn naar een dorpje in de omgeving gereden waar uit de omstreken alle vrouwen en kinderen naartoe komen. Alle kinderen krijgen hun vaccinaties (totdat die op zijn en ze er nog maar een paar krijgen) en de zwangere vrouwen worden onderzocht. In Nederland zouden ze in plaats hiervan naar de verloskundige gaan. Het was hard werken, maar wel super leuk om te doen.
Hopelijk hebben jullie zo een beetje een beeld gekregen van hoe het er hier aan toe gaat.