Kilakitu kinawezekana chini ya jua

Alles kan gebeuren onder de zon

Dit Tanzaniaanse gezegde heb ik vorige week van een Tanzaniaan geleerd en niets is minder waar. Elke dag is er wel iets waarover ik me verbaas of gebeuren er dingen die ik nooit verwacht had dat ze zouden gebeuren.
Zo gingen we naar Mwanza om ons werkvisum aan te vragen. Bij aankomst daar ontmoetten we een Tanzaniaan, die onze vriend voor het leven geworden is. In 5 minuten hebben we ons visum aangevraagd en uur later konden we het al ophalen (heeft de immigratieambtenaar wel een politieagent voor moeten omkopen, maar ja het is Afrika).
Vervolgens zitten we 's avonds op The Great Rock van Mwanza met uitzicht over het Victoriameer met een biertje erbij de zonsondergang te bekijken en djembe te spelen of keurig tegen de maat in met een rammelaar te rammelen, terwijl de Tanzanianen er bij zingen.
Een andere dag waren we met alle coassistenten die op dat moment in Mwanza waren, aan het chillen bij het zwembad. Een paar uur later zitten we met een rijke Indier en zijn broer op een bootje op het Victoriameer wijn en bier te drinken en vallende sterren te bekijken.
In een busje met 11 zitplekken kunnen heus wel 23 mensen zitten. En een levende kip kan je uitstekend meenemen in de bus. Apen die zitten langs de weg zijn hier de normaalste zaak van de wereld. Evenals de vele politiecontroles, waarbij ze alleen een rondje rondom de wagen lopen, waarbij niemand weet waar ze naar kijken en je daarna mag doorrijden.
Het kan ook zo maar gebeuren dat je naar buiten loopt, omdat je aan het bellen bent en je in een innige omhelzing met een Tanzaniaan belant, die daarna weigert om je los te laten.
Heb je vlees besteld, krijg je vis zonder dat er iets over gezegd wordt. (terwijl je al 2 uur aan het wachten was op je eten) Opruimen kunnen ze dan wel weer snel. De bierflesjes worden nauwlettend in de gaten gehouden en diverse malen gecheckt tot het moment dat ze leeggeschonken in het glas zijn, zodat ze direct opgehaald kunnen worden.
Als de mensen van het hotel geen zin hebben om ontbijt te maken, maken ze dat gewoon niet (waarbij we dan vervolgens wel een korting regelen, je blijft Nederlander).
Afgelopen week onweerde het en regende het flink, waardoor de stroom de hele middag uitviel. We koken echter ook op elektriciteit, zodat we ons eten niet konden opwarmen. Een maaltje in het dorp tussen de locals werd het dus. Zo kom je nog eens ergens. En het was nog lekker ook.
Vrienden zijn hier erg snel gemaakt. En allemaal zijn ze je beste vriend. Als je elkaar 2 seconden gezien hebt, ben je al vrienden en willen ze je nummer hebben. Maar al die internationale vriendschappen zijn ook erg handig. Want als zij naar Nederland komen, kunnen wij hen weer helpen... (zeggen ze dan) Ondertussen is het voor ons wel erg handig, want wij zeggen tegen die jongen waarbij we onze flessen water kopen, dat we een krat bier willen, waarna hij een brommer regelt, een krat bier gaat halen en die bij ons thuis bezorgd. Zulke contacten moet je warm houden!
De snelle en goede vriendschap blijkt ook uit de anzichtkaarten die je hier kan kopen. Overal ter wereld zijn er kaarten te koop van de toeristische hotspots in de omgeving. Maar hier niet! Hier vindt je de meest kitscherige kaarten met op de ene kaart een nog zoetsappigere tekst dan op de ander, die uiting geven aan de warme gevoelens van de Tanzanianen die ze blijkbaar voor elkaar hebben.
Misschien is het door al die warme gevoelens dat alle niet getrouwde Tanzanianen in ieder geval wel verloofd zijn. Waarom Nathalie vrijgezel is, moet ze bijna dagelijks uitleggen (ze denken blijkbaar ook dat daar een speciale reden voor is). Samenwonen vinden ze helemaal raar. Maar als wij nu kinderen zouden hebben, zou dan wel weer normaal zijn in hun ogen.
Al die rare en onverwachte dingen, maken elke dag weer anders en zorgen elke dag weer voor een mooi verhaal.

Alles kan gebeuren onder de zon.
Ik ben blij dat de zon hier zoveel schijnt