De droom die werkelijkheid wordt

Al lang was het een droom van mij om bij de flying doctors te werken. De afgelopen dagen is deze droom werkelijkheid geworden bij de Flying Medical Services. Drie dagen lang zijn we langs dorpjes in de buurt van Arusha gevlogen om zwangere vrouwen te onderzoeken, baby's te vaccineren en medische hulp aan vrouwen te verschaffen. Alle dorpjes die we langs gingen waren Masai dorpjes.
Het had nog wel wat voeten in de aarde om in Arusha te komen. We waren een kwartier onderweg toen de bus opeens stilstond. Bus kapot... Na een uur bedachten ze dat ze het toch niet zelf konden repareren. Moest een Tanzaniaan terug naar Biharamulo lopen om een onderdeel van de motor daar te laten maken. In totaal hebben we 4 uur gewacht totdat we eindelijk verder konden. Heb ik ook mijn portie wildplassen weer gehad... Hierdoor waren we om 2 uur' s nachts in Arusha aan.
Die zondag voor het eerst in een maand een warme douche, voor het eerst in Tanzania yoghurt, lekkere koffie, ik was in mijn element!
Maandagochtend stonden we op Arusha airport te wachten op de piloot. Het is een heel klein vliegveldje met alleen wat rijke, dikke Amerikanen die naar zanzibar of de serengeti vliegen. Opeens stond er een jonge vrouw voor ons, roze nagellak, oililytas; onze piloot was gearriveerd. Ze is Amerikaanse en werkt nu 2 jaar als vrijwilliger voor FMS. Het vliegtuig was zelfs voor een klein vliegtuig klein. Er passen 6 personen in en dan kan er in de staart nog wat bagage.
Onze eerste vlucht was naar onze overnachtingsplek voor die dagen om de bagage te droppen en de vaccinaties op te halen. We sliepen bij missionarissen die daar werken in de gemeenschap en ook in de dispensary van het ziekenhuis van Arusha. Een klein ziekenhuisje met minimale mogelijkheden en op dit moment slechts 10 patiënten.
Het was fantastisch om over het Tanzaniaanse landschap te vliegen. We vlogen over de vlaktes met af en toe een berg voor de afwisseling. Onderweg veel dieren gezien. We begonnen de eerste dag met zebra's, antilopes en giraffen. Op dag 2 zelfs ook een kudde olifanten gezien! Er vloog toen een Masai moeder met haar baby met ons mee. Zij werden van het ziekenhuis weer terug naar hun eigen dorp gebracht. Eerst vond ze het vliegen maar eng. Toen ik haar de olifanten aanwees, veranderde dat meteen. Erg bijzonder om in gebarentaal, omdat we elkaar niet verstaan, samen van de olifanten te genieten! En natuurlijk hebben we ook veel ezels, geiten en koeien gezien.
Elke dag hebben we 2 masaidorpjes bezocht. FMS komt elke 2 weken in die dorpjes. Het werk wat ze daar doen is vergelijkbaar met de verloskundige en het consultatiebureau in Nederland. Nathalie en ik onderzochten alle zwangere vrouwen. We maten hun bloeddruk op, keken of hun buik goed groeide, luisterde naar het hartje van het kind en gaven ze een antiwormenkuur, malariaprofylxe en ijzertabletten. De piloot ging alle kinderen vaccineren. Er was ook een Clinical Officer mee die een soort huisartsenzorg aan de vrouwen en kinderen verleenden. Weer een typisch Tanzaniaanse gedachtengang bij de Masai: een goede dokter geeft minstens 5 medicijnen. Een hoop pillen tellen dus. Allemaal krijgen ze vitamine C en soms ook multivitamine. Blijkbaar is het land niet goed genoeg om groente en fruit te verbouwen en hebben ze allemaal een vitaminetekort.
Wij werkten in lemen hutjes speciaal voor FMS en de pilote zat onder een boom te vaccineren. Idyllischer kan gewoon niet! Afhankelijk van het dorpje kwamen er 4 tot 34 vrouwen voor ons. De meeste konden wel Swahili, maar sommige vrouwen spraken alleen Masai. Een dubbele taalbarrière! Als we al klaar waren, gingen we kinderen wegen, de CO helpen of helpen met vaccineren. Lunchen deden we onder de vleugel van het vliegtuig.
Het was een hele ervaring om in de dorpjes te komen. De kleding van de Masai is heel anders dan we tot nu toe gezien hebben. Vaak hebben ze verschillende, rode of blauwe doeken om zich heen geslagen. Hun schoenen zijn gemaakt van een stuk autoband met een bandje erover. Alle mannen hebben een mes en een stok. Anders ben je geen man. De vrouwen dragen grote oorbellen en hebben grote gaten in hun oren. Het verschilt een beetje per dorpje, maar meestal werken de mannen niet. De vrouwen doen al het werk. Een man heeft meerdere vrouwen. Er zit niet echt een maximum aan. Meisjes worden al jong uitgehuwelijkt. We hebben 15-jarige meisjes met hun eerste zwangerschap gezien, maar ook 35-jarige vrouwen met hun 9e zwangerschap.
Twee keer is een clinic bijna niet doorgegaan, omdat de Masai de landingsbaan niet goed onderhouden hadden. De landingsbaan wordt snel overgroeid door doornstruiken en andere struiken. Daardoor is het niet veilig om te landen. Ze worden daar regelmatig op aangesproken, maar dat maakt niet zoveel indruk. Het blijven Afrikanen.
Als het werk klaar is, lopen we moe en bezweet het hutje uit. We zien het mooie Tanzaniaanse landschap, het vliegtuig waar we zo weer mee mogen vliegen en dan denk ik: ' Dit is waar ik altijd van gedroomd heb. En het is een fantastische droom!'